[ad_1]
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی مرآت؛ در کتب و روایات دین مبین اسلام از ماه رمضان به‌عنوان ماه خدا و ماه مهمانى امت رسول خاتم (ص) یاد و اذعان شده است که پروردگار عالم در اوج بزرگواری و شفقت و مهربانى از بندگان خود در این ضیافت به پذیرایى مىپردازد.
رسول مکرم اسلام (ص) مىفرماید: «ماه رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان، ماه امت من است، هر کس همه این ماه را روزه بدارد بر خدا واجب است که همه گناهانش را ببخشاید، بقیه عمرش را ضمانت کند و وی را از تشنگى و عطش دردناک روز قیامت در امان نگاه دارد».
ماه رمضان، در بین مسلمین اعزاز و حرمت به‌خصوصی داشته و به‌عبارت‌دیگر این ماه، ماه سیروسلوک روحى آنان است.
مؤمنان با زمینهسازى و آماده‌کردن مقدمه‌های معنوى در ایام رجب و شعبان خود را براى واردشدن به این ضیافت مهم و مبارک الهی مهیا مىکنند و با فرارسیدن ماه مبارک رمضان با شور و نشاط برگرفته از عبودیت حضرت حق، اطعام محرومان و ایتام، دادن افطارى، تهجد، تلاوت قرآن و روزهدارى روح و جان خود را در زلال چشمه فیض پروردگار عالمیان شستشو می‌دهند.
به دلیل نزول قرآن کریم در ماه مبارک رمضان، این ماه دارای ویژگىهاى منحصرى است که آن را از سایر ماههاى سال قمرى برجسته‌تر می‌کند. قرآن کریم مىفرماید: «ماه رمضان ماهى است که قرآن براى هدایت انسانها در آن نازل شده است».
پیامبر گرامى اسلام (ص) نیز درباره این ماه مىفرماید: «اى مردم! ماه خدا بابرکت و رحمت و مغفرت به شما روى آورد، ماهى که نزد خدا از همه ماهها برتر و روزهایش بر همه روزها و شبهایش بر همه شبها و ساعاتش بر همه ساعات برتر است، ماهى است که شما در آن به میهمانى خدا دعوت شده و مورد لطف او قرار گرفتهاید، نفسهاى شما در آن تسبیح و خوابتان در آن عبادت، عملتان در آن مقبول و دعایتان در آن مستجاب است… بهترین ساعاتى است که خداوند به بندگانش نظر رحمت مىکند».
از دیگر ویژگی‌های مهم ماه رمضان نزول تمام کتب بزرگ آسمانى مانند قرآن کریم، تورات، انجیل، زبور، صحف در این ماه است. حضرت امام صادق (ع) مىفرماید: «کل قرآن کریم در ماه رمضان به بیت‌المعمور نازل شد، سپس در مدت ۲۰ سال بر پیامبر اکرم (ص) و صحف ابراهیم در شب اول ماه رمضان و تورات در روز ششم ماه رمضان، انجیل در روز سیزدهم ماه رمضان و زبور در روز هیجدهم ماه رمضان نازل شد».
آدمی در وجود خود علاوه بر بُعد مادى و جسمى، داراى ابعاد معنوى و روحى نیز هست و هر یک از این ابعاد به‌منظور نیل به کمال مطلوب خود، برنامهای خاص خود را نیازمند است. یکى از این برنامهها براى تقویت و رشد جنبه‌های معنوى، تمرین تقوا و پرهیزگارى است. یعنى چنانچه آدمی قصد داشته باشد خود را در زمینه معنوى رشد و پرورش دهد و به سرمنزل مقصود برسد؛ باید هواى نفس خود را مهار کرده و موانع رشد مانند سرگرم‌شدن در لذتها و شهوات جسمى را یکى پس از دیگرى از سر راه خود بردارد. یکى از اعمالى که در این راستا مؤثر و مفید است روزهدارى است، قرآن کریم مىفرماید: «… اى افرادى که ایمان آوردهاید! روزه بر شما نوشته شد، همان گونه که بر پیشینیان از شما نوشته شده، تا پرهیزگار شوید».
در ماه رمضان خداوند متعال توفیق روزهدارى را به بندگانش داده است؛ «پس هر که ماه [رمضان] را درک کرد، باید روزه بگیرد».
گفتنی است؛ شب قدر از شبهایى که بنا بر آیات و روایات برتر از هزار ماه بوده و فرشتگان الهی در این شب به اذن و فرمان پروردگار فرود آمده و تمامی مقدرات بندگان در طول یک سال را مشخص مىکنند. وجود چنین شبی در ماه مبارک رمضان نعمت و موهبتى باارزش برای امت اسلامی بوده و مقدرات یک سال انسانها همچون حیات، مرگ، رزق و… براساس شایستگی‌ها و زمینه‌های وجودی افراد تعیین مىشود. آدمی در چنین شبى با تفکر و تدبر در امر خود مىتواند به خویشتن بازگشته و کارنامه یک ساله خود را مورد ارزیابی قرار دهد و با مهیا کردن زمینه وجودی مناسب، بهترین سرنوشت را براى خویش رقم بزند.
حضرت امام صادق(ع) مىفرماید: «تقدیر مقدرات در شب نوزدهم و تحکیم آن در شب بیست و یکم و امضاء آن در شب بیست و سوم است.»
حجت‌الاسلام‌والمسلمین غلامحسین مهدوی‌نژاد
انتهای پیام/
[ad_2]
منبع