[ad_1]
به گزارش قومس، شهید محمدمهدی پریمی پانزدهم دی ۱۳۴۷ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش علی‌اصغر، بنا و معمار بود و مادرش لیلا (فوت ۱۳۶۰) نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند.
به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و یکم بهمن ۱۳۶۴ در اروندرود بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
مزار وی در گلزار شهدای فردوس رضای زادگاهش واقع است.
پدر عزیزم و مادر مهربانم، برادران و خواهران بهتر از جانم! بزرگترین آرزویی که در این طول عمر ناچیزی که داشتم این بود که بتوانم قطره خون خود را در راه میهن، قرآن، رهبر بزرگوار و پربار کردن این درخت اسلام که در دوران خفقان داشت از بین می‌رفت و با آمدن این رهبر عزیزی که بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران شد، اما را از این منجلاب و خفقان رهایی بخشید. ما باید چنین فداکاری و از جان گذشتگی در راه انقلاب اسلامی خود به عمل رسانیم و چه بسا این باعث سرافرازی ماست.
نمی‌دانم با چه زبانی و حالی حرف‌های خود را بیان کنم که من دارم راه حسینم را طی می‌کنم. به خدای محمد قسم که نمی‌دانم این چه شور و شوقی است که در جسم و روح من است که وقتی داشتم این گفته‌های خود را بر روی کاغذ می‌آوردم، به قدری خوشحال بودم که این خوشحال بودن من، همان درست بودن مکتبی بود که ما از بزرگان خود درس گرفتیم.
انتهای پیام/
[ad_2]
منبع