دسترسی ها

سیدعلی‌اصغر شریعت‌زاده، نویسنده، پژوهشگر و معاون اسبق سازمان میراث فرهنگی کشور در گفتگو با خبرنگار بی‌رسانه با اشاره به اهمیت حفظ گویش شاهرودی، اظهار داشت: گویش شاهرودی از گویش‌های نزدیک به زبان پهلوی است و دستور زبان دارد؛ این گویش قدرت واژه‌سازی دارد و سوابقی وجود دارد که واژه‌های این گویش از ایران گرفته تا مناطقی از هند مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

شریعت‌زاده با اشاره به وجود واژه‌های شاهرودی در «زفان گویا جهان پویا» نخستین فرهنگ‌نامه زبان فارسی گفت: امروزه استفاده از گویش شاهرودی بسیار محدود شده و افراد بسیار کم از آن استفاده می‌کنند؛ برخی از افراد که ریشه ندارند و زبان مادری را نیاموخته‌اند و به آن علاقه ندارند، آن را به سخره می‌گیرند؛ از طرفی شرایط اقتصادی به گونه‌ای است که افراد ریشه‌دار و اصیل از شاهرود می‌روند و این به فرهنگ مردم لطمه می‌زند.

وی با انتقاد از معطل ماندن مصوبه دولت احمدی‌نژاد مبنی بر ساخت کتابخانه مرکزی در شاهرود گفت: ده‌ها سال از عمر کتابخانه‌ی شاهرود می‌گذرد؛ از کلنگ‌زنی ورزشگاه 15 هزار نفری شاهرود هم بیش از 12 سال می‌گذرد؛ من به شاهرود مدیون هستم؛ آن‌چه من از شاهرود آموخته‌ام مرا در تمامی مراحل زندگی یاری داده است و نقد من از باب ادای دین به شاهرود است.

معاون اسبق سازمان میراث فرهنگی کشور با اشاره به یکی از کتب خود موسوم به «کعبه دل‌ها» مشتمل بر جلوه‌های عرفان شیخ ابوالحسن خرقانی گفت: من کتاب دیگری تحت عنوان «ابن‌یمین، شاعر مردم‌مدار» را نیز به رشته تحریر درآورده‌ام؛ کتاب دوجلدی «فرهنگ مردم شاهرود» را نیز برای شاهرود نگاشته‌ام؛ باید اشاره کنم که ما بزرگ‌ترین قطعه‌سرای ایران را ابن‌یمین می‌دانیم.

شریعت‌زاده با تأکید بر وارستگی ابن‌یمین فریومدی گفت: ابن‌یمین، انسانِ والایی بود؛ او می‌گوید:«خون می‌خورد چو تیغ در این دور هرکه او/یک‌رو و یک‌زبان بود از پاک‌گوهری/ مانند شانه هرکه دوروی است و صد زبان/ بر فرق خویش جای دهندش به سروری!» شاعری که در دربار شیعه، سنی، ایرانی و مغول بوده، صداقت و یک‌رویی خود را حفظ کرده است.

وی با بیان این که ابن‌یمین، فارغ از اخلاص، قناعت‌پیشگی ویژه‌ای دارد گفت: مردم شاهرود نیز به آن‌چه دارند قانع‌اند و به سفره دیگران طمع ندارند.

معاون اسبق سازمان میراث فرهنگی کشور با یادآوری این مطلب که من در سال 71، دبیر کنگره شیخ ابوالحسن خرقانی بوده‌ام گفت: همه می‌دانیم که محوریت انقلاب، با مذهب بود اما برخی با تکیه بر اومانیزم کوشیدند که مردم را در برابر دین قرار دهند؛ در حالی که دین برای مردم آمده است؛ مردم دین‌مدار و ولایتمدارند اما برخی مکتب اومانیزم را در برابر دین اسلام و شیعیان قرار دادند.

شریعت‌زاده با بیان این که گزاره «هرکه بر این سرای درآید نانش دهید و از ایمانش مپرسید» بر مبنای غلط گزاره‌های اومانیستی بنا شده است گفت: این جمله را خیلی جاها تابلو کرده‌اند اما هیچ سندی وجود ندارد که این جمله متعلق به شیخ ابوالحسن خرقانی است.

نوشته مانند شانه هرکه دو روی است و صد زبان/ بر فرق خویش جای دهندش به سروری! اولین بار در پایگاه خبری تحلیلی بی رسانه. پدیدار شد.